ՔՈՉԱՐԸ` ԿԵՐՊԱՐՎԵՍՏԻ ՄԱԿԸՆԹԱՑՈՒԹՅՈՒՆ «Երկրի քաղաքական վիճակը հնարավորություն ընձեռեց Երվանդ Քոչարին սոցռեալիզմի պաշտոնական գծից հեռու քանդակներ ու կտավներ ստեղծել, նաև մարմնավորել «նկարչությունը տարածության մեջ» իր երբեմնի նախագծերը: Ընդդիմության առաջնորդը Քոչարն էր, որի ուղղակի աշակերտներն էին Ռուդոլֆ Խաչատրյանը և Ռուբեն Ադալյանը»: Մարտին ՄԻՔԱՅԵԼՅԱՆ «Ձնհալը Հայաստանում»

Առջևում սար է, Ետևում` ճահիճ... Ձախ կողմում քար է, Աջ կողմում` դահիճ...

Եթե դեռ ողջ եմ ես, ու՞ր են իմ բառերը, որ հայրենի երկրիս հարությունն ավետեն...

Տաքուկ հուշերս կարկատեմ հանց շալ, ՈՒ առնեմ սառած երկրիս ուսերին, Աշխարհից լքված ու անմխիթար, Ցավերից սառած՝ երկրիս ուսերին։

Ես հետ կգամ մի օր խաղաղ լուսաբացին, որպես կարմիր ծաղիկ՝ կգամ նորից, ես կբուսնեմ հպարտ քո լեռների լանջին ու կխմեմ անուշ ցողը առավոտիդ:

Շատ կուզեի տեսնել՝ ինչպես են անցնելու Հայոց պատմության դասերը: Հայ գրականության դասերը:

Կիլիկիայի հայկական Հանրապետությունը գտնվում էր Միջերկրական ծովի ափին և գտնվում էր ֆրանսիական մանդատի տակ (ինչպես հարևան Սիրիան և Լիբանանը)։

Պատմական հիշողությունը ազգային ինքնության անբաժանելի մասն է, որը ձևավորում է ժամանակի ընթացքում առասպելների, ծեսերի, ոգեկոչման արարողությունների, նշանակալի հաղթանակների, փառավոր անհատների և այլ պատմական իրադարձությունների հիման վրա։

Ահա այս տեսքն ունեն Հայոց պատմության նոր դասագրքերը: Թշնամիները միշտ են փորձել խեղաթյուրել հայ ժողովրդի պատմությունը, «գիտական» շրջանակներում մեզ ջնջել աշխարհի հիշողությունից, անգամ տարածաշրջանի գենետիկ քարտեզից:

Հայրենազրկման օրերի մեջ պաղ, Աստծո որոնման ճամփով ենք անցնում, ճամփին թեքվել է ծիրանի մի ծառ, ինչպես դարերից եկած խուլ հարցում...